گروه مهندسی شهرسازی
متخصص شهرسازی فردی است كه می تواند در زمینه طراحی شهری يا برنامه ريزی شهری فعاليت كرده و عامل توسعه شهری شود.
خلاقيت را می توان از ويژگی های يک مهندس شهرساز در جهت طراحی های شهری و اجرايی دانست.
ساماندهی يک شهر نياز به همكاری و همفكری اقتصاددانان، جامعه شناسان، معماران، مهندسين عمران، جغرافی دانان و كارشناسان رشته های متعدد ديگر دارد. در اين ميان متخصص شهرسازی به عنوان سياستگذار و مدير متخصص، نقش بسيار مهمی را بر عهده دارد. دانش شهرسازی به بررسی كليه تحولات اجتماعی، اقتصادی، سياسی و فيزيكی يک شهر می پردازد و متخصص شهرسازی نيز كسی است كه با مطالعه و بررسی روابط اجتماعی، اقتصادی، سياسی و فرهنگی حاكم در شهر، برنامه ای بسامان و مطبوع برای يک شهر ارائه می دهد. برنامه ای كه تصويرگر سيمای شهر در آينده است.
رشته شهرسازی ارتباط نزديک با برخی از رشته های مهندسی بخصوص رشته های معماری، عمران، مكانيک (تاسيسات) و همچنين علوم اجتماعی، روانشناسی، جامعه شناسی، اقتصاد و... دارد. در نتيجه وجود روحيه همكاری و كار گروهی برای مهندس شهرساز بسيار پراهميت است.
هم چنين به دليل چند بعدی بودن مبانی نظری اين رشته، نياز به قدرت تحليلی بالا در افراد مشغول در اين حرفه ديده می شود.
امكان تحصيل اين رشته در مقاطع كاردانی، كارشناسی، كارشناسی ارشد و دكتری فراهم است. دانشجوی اين رشته بايد با طراحی و مفاهيم هنری مثل روانشناسی رنگ ها آشنا باشد و در عين حال به مفاهيم تكنيكی و اصول فنی كار مثل نقشه برداری، رسم فنی، پرسپكتيو، هندسه فضايی، مدلسازی، رياضی و مسائل انسانی و اجتماعی مثل مبانی جامعه شناسی علاقه مند باشد و بداند كه در طی تحصيل بايد كارهای تحقيقاتی و عملی بسياری انجام دهد.
معرفی دروس:
دروسی مانند تركيب ها ،طراحی ها، دروس نظری معماری دروس خاصی هستند كه عموماً به شيوه آتليه ای يا كنفرانس های دانشجويی برگزار می شود.
دروس پايه:
درآمدی بر شهرشناسی، مبانی جامعه شناسی، درك و بيان محيط شهری، مبانی جغرافيا، مبانی اقتصاد، بوم شناسی طبيعی و انسانی، كاربرد رياضيات در شهرسازی، كارگاه بيان تصويری، كاربرد هندسه در شهرسازی ، زبان تخصصی.
دروس اصلی:
كاربرد نقشه برداری، كاربرد رايانه در شهرسازی، تاريخ و فرهنگ شهرنشينی جهان، تاريخ و فرهنگ شهرنشينی ايران، آشنايی با مبانی معماری و ساختمان، مبانی مهندسی شبكه حمل و نقل، كارگاه مهندسی شبكه حمل و نقل، مبانی مهندسی تأسيسات شهری، كارگاه مهندسی تأسيسات شهری، طراحی و كاربرد نظام اطلاعات، آمار و روش های كمّی در شهرسازی، آشنايی با مصالح و ساخت، جغرافيای شهری، جامعه شناسی شهری، اقتصاد شهری، كارگاه مطالعات شهری، حقوق و قوانين شهری.
دروس تخصصی:
مبانی و روش های برنامه ريزی شهری، مبانی و روش های طراحی شهری، كارگاه برنامه ريزی شهری (كاربری زمين)، كارگاه طراحی شهری، مبانی و روش های برنامه ريزی مسكن، كارگاه برنامه ريزی مسكن، مديريت و سازمان اجرايی شهری، كارگاه طرح های اجرايی، شناخت فضاهای شهری ايران، روش تحقيق در شهرسازی، كارگاه آماده سازی زمين، كارگاه برداشت كاربری، طرح نهايی.
محيط حرفه ای:
كارشناسان شهرسازی با توجه به آموخته های خود می توانند در نهادهای مختلف شهرسازی مانند دفاتر شهرسازی و فنی شهرداری ها، دفاتر فنی وزارت كشور، ادارات كل مسكن و شهرسازی، دادگستری، دفاتر فنی جهاد كشاورزی و بنياد مسكن انقلاب اسلامی، دفاتر مهندسين مشاور شهرسازی و ساير نهادهای مربوط با اجرای طرح های شهری كشور به كار بپردازند.
زمينه های كاری:
- تهيه نقشه و طرح های شهری و منطقه ای
- تاييد نقشه هايی كه برای ساخت و ساز ها به سازمان ها ارائه می شوند
- برنامه ريزی و طراحی شهرك های گوناگون (مسكونی، صنعتی، تجاری)
- ارائه مشاوره در امور شهری و منطقه ای به مديران و مسئولان
- ارائه طرح بر اساس مصالح ساختمانی موجود، خوی مردم و شرايط اقليمی
- نظارت بر اجرای پروژه های ساختمانی و شهرسازی
- انجام پروژه های محوطه سازی، تفكيک زمين، طراحی محله و...
- برنامه ريزی و طراحی شهرهای جديد
- مكان يابی عناصر و كاربری های گوناگون شهری.
مطلوبيت های حرفه ای:
شهر سازی در عين تخصصی بودن، دارای خصلت ميان رشته ای است و با زمينه های گوناگون در سطوح روستائی، شهری و منطقه ای از يك سو و سطوح فنی و انسانی و محيطی از ديگر سو در ارتباط است.
ضرورت اين حرفه:
كشور ما برای توسعه شهری و منطقه ای نياز به 50 هزار برنامه ريز شهری و منطقه ای دارد؛ يعنی اگر ما بخواهيم به قافله توسعه جهانی نزديک شويم بايد بحث برنامه ريزی را باور داشته و در اين زمينه سرمايه گذاری كنيم.
از زبان مهندس علیرضا قهاری بشنویم:
برخی از اساتید رشته شهرسازی دانشگاه پارس:
تاریخ ارسال: 1395/06/31
